[N][Z]Księżniczka Sakura i rycerz Sasuke

Trish

Daleko, daleko w pięknym zamku, w kraju zwanym Konoha, żyła sobie księżniczka Sakura. Miała ona bajecznie różowe włosy i niezwykle zielone, pełne miłości i radości, oczy. Jej poddani zawsze mogli liczyć na jej wsparcie. Rządziła swoim królestwem mądrze i roztropnie podejmowała każdą decyzję. Jej druhny: Hinata, Ino, TenTen oraz Temari, były jej najlepszymi przyjaciółkami.

Wielu mężczyzn starało się o rękę Sakury. Książę Naruto, pochodzący z sąsiedniego kraju zwanego Ramen. Kraj ten słynął z wyśmienitej kuchni, a jej szefem był sam książę Naruto. Kiedyś przybył do niej także książę Lee, z dalekiej krainy Gai. Kraina ta słynęła z bujnej roślinności. Można by tu wymieniać bez końca książąt i królów starających się o jej rękę, a nie o to w tej bajce nam chodzi.

Pewnego upalnego dnia księżniczka Sakura udała się na spacer. Poszła sama, gdyż chciała przemyśleć dużo spraw dotyczących jej za mąż pójścia. Królestwo wymagało męskiej ręki, lecz ona nie czuła nic do tych wszystkich monarchów nawiedzających ją niemal codziennie. Tak rozmyślając ni stąd, ni zowąd przed nią stanął rosły mężczyzna. Czarne długie włosy spięte w kucyk, oraz czerwone oczy z trzema łezkami. Na obliczu nieznajomego przybysza widniał złowieszczy uśmieszek. Szybko porwał on księżniczkę i równie szybko zaczął biec w stronę swojej kryjówki. Sakura krzyczała, żeby ją puścił, lecz nie robiło to na nieznajomym żadnego wrażenia. Kiedy już znaleźli się w jego kwaterze, zamknął ją w wieży.

- Nazywam się Itachi i jestem czarnoksiężnikiem. Za twoje niezdecydowanie co do odpowiedniego partnera, zostaniesz tu zamknięta i będziesz czekać na swojego wybawiciela. Ten jedyny będzie musiał przejść ciężką walkę z moim smokiem Gaarą. Jeśli go pokona, będzie to znak dla ciebie, że oto twój wybranek przybył.

Powiedziawszy to czarnoksiężnik Itachi machnął swoją czarodziejską różdżką i zniknął, a na jego miejscu pojawił się potężny biały smok.

Lata mijały. Wielu próbowało oswobodzić księżniczkę Sakurę z niewoli, ale nikomu się to do tej pory nie udało. Aż tu nagle pewnego dnia przybył skromny rycerz. Wyciągnął swój długi miecz i stając oko w oko z bestią, wepchnął ostrze w brzuch smoka. Gaara zawył przeciągle, po czym padł nieżywy na posadzkę. Rycerz wszedł do wieży, w której uwięziona była księżniczka Sakura, po czym uklęknął na jedno kolano i schylił głowę z wyrazem szacunku.

- Witaj o najłaskawsza pani. Jestem Rycerz Sasuke, przybyłem oswobodzić jej królewską mość.

Kiedy księżniczka Sakura ujrzała rycerza, od razu zakochała się w nim. Podeszła do niego, podniosła z klęczek, spojrzała w jego czarne, niczym węgiel, oczy i uśmiechnęła się promiennie, tak jak to tylko ona potrafi.

- Tyś jest mym wybrankiem, którego poślubię.

Rycerz Sasuke słysząc te słowa, przełamał się w sobie i pocałował księżniczkę Sakurę. Ta nie protestując odwzajemniła pocałunek.

I na tym kończy się nasza bajka. Rycerz Sasuke i księżniczka Sakura wzięli ślub i żyli długo i szczęśliwie i mieli parkę wyjątkowych dzieci.

AleXa

Mmmm... Ja już to czytałam ^^ Jeszcze zanim w ogóle dodałaś to na bloga więc teraz to już będzie w sumie ok.... 4 raz ^^ No ale cóż nowego mogę Ci powiedzieć.... Bardzo podoba mi się sposób w jaki przełożyłaś to wszystko na taką typową bajkę dla dzieci... Wspaniale dopasowałaś charaktery i oczywiście piękne zakończenie :*

Taida

Eee... Łejt. Czemu parka? Ja chcę trójkę! xDD

Tak, tak, ja też to już czytałam. Tzn. tylko na blogu, ale to zawsze coś, nie? ; ) xDD
Smok Gaara najlepszy. Trish, czy to nie ten, który miał zaatakować Sosnowiec? xD

Trish

Tak to ten sam ;D
Czy my o tym nie gadałyśmy na samym początku znajomości? ;D
Ale to dawno było ;D

Taida

Taaak. *wzdycha* To było cały... tydzień temu? xDD
Weeź, dzięki Naruto Cię poznałam! *rzuca się Trish na szyję i zaczyna płakać* xDD Dobra, ale to nie na temat. xDD

Van

Trish

No przecież zgadłaś ;P ;D

Van

Ale ja chciałam, żebym tylko ja to wiedziała!!!!

Ayame

Van spokojnie, ja nie wiem, że to Itaś, bo zamknęłam w tamtym momencie oczy. xD

Ja to już czytałam na blogu i nawet komentowałam. Jestem z siebie dumna, ach.

Powinnaś kochana Trish wiedzieć, jak mi się podobało.
Ciekawe, który to już raz czytałam... um.
Lepiej nie liczę.
Paluszków nie starczy, a ja umiem tylko do pięciu. xD