Myself; Yourself

AleXa

Opowieść o grupie przyjaciół, którzy znając się od dziecka, za sprawą pewnych wydarzeń musieli pożegnać jednego ze „swoich”. Minęło 5 lat nim wrócił on do rodzinnego miasta i znajomych. Szybko znów się zaaklimatyzował, jednak za sprawą jednej dziewczyny odczuł upływ czasu i zmiany, przy których go nie było. Nie znał przyczyn tych zmian, jednak coś nie pozwalało mu przestać o tym myśleć. Dość szybko wydało się, że owa dziewczyna od zawsze była w nim zakochana, co też skłoniło ją do tak „dramatycznego” powitania. W trakcie trwania anime dowiedzieliśmy się bardzo wiele o przyszłości i nic chyba do samego końca nie zostało pominięte, czy też nie wyjaśnione.

Co do kreski to była dobra, naprawdę wszystko było ładne i dopracowane, aczkolwiek według mnie mieli za małe głowy , a za duże fryzury, tak więc proporcje mnie nie zadowoliły. Mimo to można powiedzieć, że graficy odwalili dobrą robotę ( cała reszta).

Muzyka… Dopasowana do sytuacji i wydarzeń rozgrywających się w danym momencie. Utwory skrzypcowe bardzo mi się podobały. Jak zostało powiedziane : Te wszystkie uczucia zostały zawarte w tym utworze” – ja się z tym zgadzam, mnie bardzo wzruszył. Co do openingu i endingu- Bardzo pozytywne i żywiołowe ( zwłaszcza op.) Tak więc maja swoje miejsce na mojej mp3 

Fabuła- Według mnie była bardzo dobra, choć dość przewidywalna, przynajmniej w niektórych kwestiach. Wątek Emo mnie rozbił xD. Ogólnie utrzymany w przyjaznym klimacie. Dużo romansu, dramat… No było poruszonych dużo różnych wątków.

Bohaterowie. Byli i Ci dobrzy i Ci źli. Muszę przyznać, że ich charaktery mnie zadowalały, aczkolwiek główny bohater- Sana, był, przepraszam za wyrażenie piczkowaty xD. Nie nadawał się na głównego bohatera. Reszta mi się podobała… Postać małej, irytującej Hinako była świetna, ustawiała sobie wszystkich tak jak chciała. Aoi… Jej głos mnie dobijał, aczkolwiek sama postać, ze swoim kacialstwem i zamiłowaniem do książek pozytywnie zapisała się w mojej pamięci. Nanaka była chyba dostosowując ją do wydarzeń z jej przyszłości odpowiednia. Za to moje ukochane bliźniaki… Cud miód i orzeszki. Ogólnie ich braterskie relacje były przesłodkie- Nie dopuszczam do siebie kazirodczych myśli na ich temat. xD

Zakończenie… Jest bardzo wiele sprzecznych wypowiedzi na ten temat ja opowiadam się za tym, że było dobre, aczkolwiek ZA MAŁO BLIŹNIAKÓW. Te splecione dłonie pozwoliły mi mieć nadzieję, że jednak coś jeszcze o nich wspomną, choćby pokażą spotkanie przyjaciół. Hinako i Youta byli przeuroczy (zwłaszcza mężczyzna) A zakończenie miłości Sany i Nanaki zwieńczone oświadczynami.

Teraz WY Razz

gusii

Anime oglądałam dosyć dawno. Dzisiaj przejrzałam 2 ulubione odcinki, aby wczuć się w klimacik i napisać coś sensownego ;P
Zacznę od strony technicznej, bo to najbardziej zapada w pamięć:
Bardzo lubię opening. Muzyka sprawia wrażenie słodkiej/cukierkowej, mimo wszystko podoba mi się. Ma w sobie to coś, od razu czuć powiew świeżości. Ogólnie rzecz biorąc... pasuje do klimatu anime.
Ending nie zachwyca, szczerze mówiąc przesłuchałam 3 razy i nie mogę się wczuć. Przyjemna muzyka, ale bez szału.
Kreska- niespecjalnie przepadam za cukierkową kreską, charakterystyczną dla haremówek (Clannadowa/True Tears/i wszystkie tym podobne). A jednak w M&Y kreska jest przyzwoita. Bohaterowie są nieźle narysowani- bez przesadnej słodkości. + ogółem b. dobre wykonanie graficzne (no, ale w końcu to nowe anime Wink

).

Przechodząc do fabuły... Cóż anime powstało na podstawie gry- mocno podchodzi pod typ haremówki. Dwóch przystojniaków- główny bohater i przyjaciel (podstawa) + gromadka pieknych lolit (tylko jeden Bóg wie, czego one wszystkie chcą...). Zanim wzięłam się za ten tytuł przejrzałam screeny, opisy itd. Wszystko wyglądało dość schematycznie (tak też pewnie do tej pory, brzmi mój post ;P). Mimo wszystko M&Y jest bardzo dobrą pozycją.
Fabuła jest ciekawa- z pozoru oklepana, ale w końcu czasami potrzebne są powtórki, w innej otoczce Wink

Przyznam, że bardzo szybko się wciągnęłam, gdzie zazwyczaj mam problem z zaaklimatyzowaniem się. Sympatyczni bohaterowie cieszą oko:
Zwłaszcza bliźniaki (a raczej Shuu ^^) . Z początku miałam wrażenie, że ich rola ograniczy się do humorystycznych wstawek. Cieszę się, że się myliłam Wink

Moment ich odjazdu (pod koniec serii), jest jednym z piękniejszych, żeby nie powiedzieć najpiękniejszych momentów tego anime. Płakałam jak bóbr.
Aoi- sympatyczna, milutka postać. Ale za jakie grzechy, dali jej tak straszny głos?
Sana i Nanaka- to śmieszne... głowni bohaterowie, główny wątek, a jakoś najmniej mnie zainteresowali. Szczerze mówiąc, miałam ich los w... no ;P Sam motyw z samobójstwem, traumą z dzieciństwa i inne przykre sprawy, nie bardzo mi podeszły.
Lubię Sanę, ale do Nanaki nie mogłam się przekonać. Nie lubię takich charakterów.
Wątek Hoshino (dobrze mówię? Nie pamiętam imion ;P) również nie bardzo mnie ruszył. Psychopatów toleruje tylko w DN i innych podobnych produkcjach xD

Na deser zostawiłam sobie, to co lubię najbardziej:
Hinako! Dzizys... nie zdziwię się jeśli kogoś irytowała. Mała, pyskata- mimo wszystko przypadła mi do gustu. Trudno mi określić czemu... może to śmieszne, ale dostrzegam pewne podobieństwo do siebie ^^ Zwłaszcza po 5 epku, gdzie wyznała swoje uczucia Shuu. Jej postawa na koniec odcinka... mówiła, że nic ją to nie obchodzi, że wcale nie jest jej smutno, po czym rozpłakała się. Bardzo bliska mi sytuacja xD Nie muszę ukrywać, że rozpłakałam się na tym odcinku ;P

Sam wątek Hinako, i jej zauroczenie, bardzo mi się spodobał. Rozumiem, że Shuu był starszy (właściwie, gdyby byli razem to prawie jak pedofilia xD), ale jakoś nie mogłam się pogodzić, że nic z tego nie wyszło. Ubóstwiam chore pairingi (wykluczając kazirodztwo i yaoi).

No i koniec. Nie za bardzo mi podeszło. Praktycznie to jedyna rzecz, która zaważyła na dziwnym wrażeniu, jakie miałam gdy skończyłam serie. Nie satysfakcjonuje mnie takie zakończenie. Niby wszystkie wątki rozwiązane, ale ostatnie 3 minuty m&y miały w sobie nutkę tajemniczości, przez co czuje straszny niedosyt. Drugiego sezonu podobno nie będzie, zresztą świadczy o tym wzmianka 10 lat później. Nie mniej jednak, chciałabym wiedzieć co z bliźniakami. Ich ostatnia scena wygląda dość podejrzanie. Zajechało kazirodztwem. No cóż, wmawiam sobie, że to tylko mylne wrażenie xD

A Hinato i Youta: no comment.

AleXa

gusii

AleXa

Chihiro

Ja polubiłam chyba dopiero od drugiego odcinka a Aoi od pierwszego kiedy przyniosła tort na porzegnalne przyjęcie Sany.

AleXa

Chihiro

Taida

A ja powiem tak: Myself; Yourself jakoś specjalnie w pamięć mi nie zapadło. Owszem, historia miła na jesienny, deszczowy wieczór, ale osobiście - nic specjalnego. Kreska ładna, jak już ktoś wspominał dobrze dopracowane technicznie. Jednak fabuła nie do końca przypadła mi do gustu. Wszyscy byli w pewien sposób pokrzywdzeni. xD A motyw z cięciem się już w ogóle mnie rozbił. Zbyt dużo melodramatu, za mało zwykłego życia [chociaż... może właśnie tego jest wręcz przesyt?]. To mnie odrzuciło. I motyw z zabijaniem ptaka, kota, składania ofiar. Rany...

Za to plus za bohaterów. Oczywiście bliźniaków polubiłam od samego początku. ^^ Nie raz śmiałam się z ich zachowania czy tekstów. ; D Według mnie najlepsze postacie z całego anime. No i Aoi. Sympatyczna niezdara. xD
Btw. Ogólnie zauważyłam, że w wielu anime bliźniacy zazwyczaj robią za takich błaznów, rozweselają towarzyszy i widza. ;d

Cóż, jak już pisałam na początku średnio mi się podobało. Nie jakoś wybitnie zachwycające, ale również nie złe. Moja ocena to 5/10.
Swoją drogą, bardzo podobał mi się utwór Nanaki. Pamiętam, że cofałam anime i kilka razy pod rząd go słuchałam. ^^